Pierwsza jazda z Żonką, pierwsza przejażdżka po Wrocławiu i pierwszy raz na nowym sprzęcie.

Znów tylko trochę po mieście, kilka spraw do załatwienia. I znowu udało się tylko jedną, niestety stacjonarne sklepy nie mają czego potrzebuję. Zostaje internet, paczki w drodze i dwa projekty będą ukończone.

W odwiedziny zapowiedzieli się Arek z Robertem. Pozamieniałem się w pracy i udało się spotkać.
Na początek na nowym nabytku na testy, jeszcze trzeba trochę pracy włożyć żeby wszystko działało jak należy.
Posiadówka na błoniach nad Wisłą i wizyta w domu. Na koniec już na szosie odprowadziłem Chłopaków na stację.

Szybko do paczkomatu, zamiast samochodem.

Po mieści na zakupy. Ciekawe, bo jak nie potrzeba to jest wszystko, a jak potrzeba to nie ma nic. Wróciłem do domu z niczym, przynajmniej się przejechałem.

Na początek po paczkę i dalej w poszukiwaniu części. Wygląda na to, że namierzyłem ładną ramkę, ale konieczny akcept.

Popołudniowy standard. Pogoda wreszcie pozwala na jazdę w ludzkich warunkach. Trochę wiało, ale temperatura przyjemna.

Zgodnie z planem jeszcze w piątek powrót w Tatry do Poronina by z samego rana wsiąść na rower.
Na początek asfaltem do Zakopanego, krótkie zakupy na śniadanie i w kierunku Kuźnic by dostać się w teren. W Kuźnicach wjazd na zielony szlak rowerowy i podjazd na przemian z podejściem do schroniska na Kalatówkach. Na miejscu śniadanie i niemiła niespodzianka, tu szlak rowerowy się kończy. Nie ma wyjścia, trzeba wracać, w dół z powrotem do Kuźnic i kawałek asfaltem pod skocznię narciarską.
Drogą pod Reglami w kierunku Doliny Chochołowskiej. Doliną Chochołowską do schroniska na Polanie Chochołowskiej. Na miejscu jeszcze klasyczne OTB zjeżdżając na polankę na przerwę. Cóż zdarza się i tak, szkoda tylko, że nikt tego nie nagrał. Po dłuższej przerwie zjazd tą samą drogą i powrót Drogą pod Reglami do Zakopanego. Na miejscu zasłużona nagroda, albo nie jedna ... Powrót do Poronina na dalsze nagradzanie w większym gronie.

W trasie:


Na przerwie:


I wspomniana nagroda:

Ostatnio jakoś nie po drodze było mi z jazdą na rowerze. Mimo to stwierdziłem, że warto pojechać do Bukowiny na wyścig Amatorów. O formie nawet nie warto rozmawiać, a w połączeniu z wysoką temperaturą trasa stanowiła małe wyzwanie.
W Bukowinie zameldowaliśmy się po 7 rano, odbiór pakietów startowych i szybka rozgrzewka. Na starcie zameldowaliśmy się godzinę przed czasem, a wystarczyło na start z ostatniego sektora. Przynajmniej udało się uniknąć przepychanek na trasie.
Trasa dokładnie taka sama jak rok temu, z Bukowiny na start w Poroninie i podjazd do Zębu, dalej zjazd przez Leszczyny do Białego Dunajca. Kilka płaskich kilometrów i podjazd pod Gliczarów, Niestety tym razem podjazd górą więc mamy 1:1, jest po co wracać za rok. Z Gliczarowa w dół w kierunku Jurgowa i finalny podjazd do Bukowiny. Na nim miła niespodzianka nieplanowany bufet i zimna woda, nie pamiętam kiedy ostatnio tak się cieszyłem z takiego drobiazgu.
Po krótkiej regeneracji powrót do Krakowa, ale nie na długo.

Wszystkie znaki na niebie i ziemi, a także na szklanych ekranach sugerowały powtórkę z wczoraj. Już od rana było potwornie duszno i deszcz był pewniakiem. W sumie nastawiłem się na siedzenie w domu po pracy i popołudniowy deszcz był mi obojętny.
Ok 18 pozytywne zaskoczenie, za oknem pojawiły się konkretne promienie słońca, a powietrze zrobiło się jakby odrobinę lżejsze. Szybka decyzja, jadę. To, co nie udało się wczoraj miałem ochotę zrobić dzisiaj. Wprawdzie standard nie powala swoją długością, ale przejechany w dobrym tempie daje mi frajdę. Niemal bezwietrznie więc jechało się przyjemnie, do tego w cieniu czuć było nawet przyjemny chłód. Dzisiaj też lepsze samopoczucie, dlatego postanowiłem mocniej nacisnąć na pedały, pojechać w lepszym tempie i wrócić do średniej powyżej 30 km/h. Udało się z nawiązką i pomimo skromnego dystansu poczułem, że jeździłem. Więcej takich dni proszę.

O, i okazało się, że telewizja nie kłamie: